Przejdź do zawartości

Dmitrij Tursunow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dmitrij Tursunow
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1982
Moskwa

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

2017

Trener

Witalij Gorin

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

20 (2 października 2006)

Australian Open

3R (2007)

Roland Garros

3R (2006, 2008, 2014)

Wimbledon

4R (2005, 2006)

US Open

3R (2003, 2006, 2008, 2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

36 (16 czerwca 2008)

Australian Open

2R (2009, 2014)

Roland Garros

SF (2008)

Wimbledon

2R (2007, 2008, 2011, 2014)

US Open

3R (2008)

Dmitrij Igorowicz Tursunow, ros. Дмитрий Игоревич Турсунов (ur. 12 grudnia 1982 w Moskwie) − rosyjski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Tursunow rozpoczął w roku 2000, a ostatni turniej zagrał w październiku 2017 w Stockton (impreza rangi ATP Challenger Tour). W 2001 wygrał j pierwsze zawody kategorii ATP Challenger Tour i debiutował w cyklu ATP World Tour, dochodząc w Memphis do ćwierćfinału (pokonał m.in. Grega Rusedskiego i George'a Bastla, przegrał z późniejszym triumfatorem Markiem Philippoussisem).

W 2003 roku Rosjanin debiutował w turniejach wielkoszlemowych, osiągając III rundę US Open, m.in. po pięciosetowym zwycięstwie nad byłym liderem rankingu światowego Gustavo Kuertenem. Kolejne sukcesy w cyklu ATP Challenger Tour (wygrane w Mandeville i San Antonio) dały mu na koniec 2003 roku miejsce w pierwszej setce na świecie.

W 2004 roku Rosjanin po raz pierwszy osiągnął finał rozgrywek ATP World Tour, podczas rywalizacji deblowej w Waszyngtonie. Wspólnie z Travisem Parrottem przegrał finałowy pojedynek z południowoafrykańską parą, Chrisem Haggardem oraz Robbiem Koenigiem.

Jesienią 2005 roku Tursunow zadebiutował w reprezentacji Rosji w półfinale Pucharu Davisa przeciwko Chorwacji. Swój singlowy pojedynek wygrał nad Ivo Karloviciem, lecz w deblu przegrał razem z Igorem Andriejewem z duetem Mario Ančić-Ivan Ljubičić. Ostatecznie Chorwaci awansowali do finału wygrywając rywalizację 3:2. W tym samym okresie Tursunow awansował do finału gry podwójnej w Pekinie. Partnerem deblowym Rosjanina był Michaił Jużny, lecz w rundzie finałowej przegrał z Justinem Gimelstobem i Nathanem Healeyem.

W połowie czerwca 2006 roku Tursunow uzyskał finał debla w Nottingham, turnieju rozgrywanym na nawierzchni trawiastej. Będąc w parze z Igorem Kunicynem uległ jednak w finale Jonatanowi Erlichowi i Andy'emu Ramowi. Miesiąc później Rosjanin po raz pierwszy osiągnął finał singla, podczas rozgrywek w Los Angeles (porażka z Tommym Haasem), a pod koniec września wygrał turniej w Mumbaju, eliminując po drodze m.in. Tommy'ego Robredo, a w finale Tomáša Berdycha. W tym samym roku zdobył również z drużyną Puchar Davisa. Zespół rosyjski wyeliminował odpowiednio Holandię, Francję, USA, a w finale Argentynę. Tursunow odniósł kilka znaczących zwycięstw, m.in. w półfinale przeciwko USA w pojedynku z Andym Roddickiem (wynik meczu 6:3, 6:4, 5:7, 3:6, 17:15 dla Tursunowa).

Na początku sezonu 2007 razem z Nadieżdią Pietrową zdobył Puchar Hopmana. W finale Rosjanie wygrali nad Hiszpanią 2:0, a Tursunow pokonał w swoim meczu Tommy'ego Robredo. Pod koniec lipca Rosjanin wygrał swój drugi turniej singlowy rangi ATP World Tour, na kortach w Indianapolis, zwyciężając w finale Kanadyjczyka Franka Dancevica. We wrześniu odniósł kolejny triumf, w Bangkoku, po wygranej w decydującym meczu nad Benjaminem Beckerem. W październiku wygrał zawody deblowe w Moskwie, razem z Maratem Safinem.

Sezon 2008 Tursunow rozpoczął od zwycięstwa w Sydney, eliminując po drodze m.in. Richarda Gasqueta, a w finale Chrisa Guccione'a. W lutym, wspólnie z Tomášem Berdychem zdobył deblowy tytuł w Rotterdamie. W lipcu dotarł do finału gry pojedynczej w Indianapolis, po wyeliminowaniu m.in. Jamesa Blake'a. W finale nie sprostał Gilles'owi Simonowi. Na przełomie września i października Rosjanin wygrał turniej w Metzu, gdzie w finale pokonał Paula-Henriego Mathieu.

Rok 2009 Tursunow zakończył z jednym singlowym zwycięstwem, w Eastbourne, pokonując w finale Franka Dancevica. Ponadto Rosjanin wygrał również dwa deblowe turnieje, w lutym z Rikiem de Voestem w Dubaju oraz w lipcu z Ernestsem Gulbisem w Indianapolis.

W roku 2010 Rosjanin osiągnął dwa finały gry podwójnej. Najpierw w Tokio, gdzie wspólnie z Andreasem Seppim przegrał w finale z Erikiem Butoracem i Jeanem-Julienem Rojerem, a potem w Moskwie, pokonując w finale Janko Tipsarevicia oraz Viktora Troickiego. Partnerem deblowym Tursunowa był wówczas Igor Kunicyn.

Po blisko dwóch latach, w połowie czerwca 2011 roku Tursunow wygrał rozgrywki singlowe, podczas rywalizacji w 's-Hertogenbosch, na nawierzchni trawiastej. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Rosjanina nad Ivanem Dodigiem.

Pierwszy finał do jakiego Tursunow dotarł w 2012 roku miał miejsce w 's-Hertogenbosch w ramach rozgrywek gry podwójnej. Razem z Juanem Sebastiánem Cabalem został pokonany przez Roberta Lindstedta i Horię Tecău.

W 2013 roku pierwszy finał z udziałem Rosjanina miał miejsce w maju, w Monachium w grze podwójnej. Partnerem Tursunowa był Jarkko Nieminen, a w finale pokonali 6:1, 6:4 Erica Butoraca i Markosa Pagdatisa.

Pod koniec października 2015 roku Tursunow został mistrzem gry podwójnej w Moskwie razem z Andriejem Rublowem. Decydujący mecz Rosjanie wygrali z deblem Radu AlbotFrantišek Čermák.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Tursunow był na początku października 2006 roku na 20. miejscu, z kolei w zestawieniu deblistów w połowie czerwca 2008 roku zajmował 36. pozycję. Stosunkowo często musi rezygnować ze startów turniejowych ze względu na kontuzje.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (7–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 30 lipca 2006 Los Angeles Twarda Niemcy Tommy Haas 6:4, 5:7, 3:6
Zwycięzca 1. 1 października 2006 Mumbaj Twarda Czechy Tomáš Berdych 6:3, 3:6, 7:6(5)
Zwycięzca 2. 29 lipca 2007 Indianapolis Twarda Kanada Frank Dancevic 6:4, 7:5
Zwycięzca 3. 30 września 2007 Bangkok Twarda (hala) Niemcy Benjamin Becker 6:2, 6:1
Zwycięzca 4. 12 stycznia 2008 Sydney Twarda Australia Chris Guccione 7:6(3), 7:6(4)
Finalista 2. 20 lipca 2008 Indianapolis Twarda Francja Gilles Simon 4:6, 4:6
Zwycięzca 5. 5 października 2008 Metz Twarda (hala) Francja Paul-Henri Mathieu 7:6(6), 1:6, 6:4
Zwycięzca 6. 20 czerwca 2009 Eastbourne Trawiasta Kanada Frank Dancevic 6:3, 7:6(5)
Zwycięzca 7. 19 czerwca 2011 's-Hertogenbosch Trawiasta Chorwacja Ivan Dodig 6:3, 6:2

Gra podwójna (7–5)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 22 sierpnia 2004 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Travis Parrott Południowa Afryka Chris Haggard
Południowa Afryka Robbie Koenig
6:7(3), 1:6
Finalista 2. 18 września 2005 Pekin Twarda Rosja Michaił Jużny Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Australia Nathan Healey
6:4, 3:6, 2:6
Finalista 3. 25 czerwca 2006 Nottingham Trawiasta Rosja Igor Kunicyn Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 14 października 2007 Moskwa Twarda (hala) Rosja Marat Safin Czechy Tomáš Cibulec
Chorwacja Lovro Zovko
6:4, 6:2
Zwycięzca 2. 24 lutego 2008 Rotterdam Twarda (hala) Czechy Tomáš Berdych Niemcy Philipp Kohlschreiber
Rosja Michaił Jużny
7:5, 3:6, 10–7
Zwycięzca 3. 1 marca 2009 Dubaj Twarda Południowa Afryka Rik de Voest Czechy Martin Damm
Szwecja Robert Lindstedt
4:6, 6:3, 10–5
Zwycięzca 4. 25 lipca 2009 Indianapolis Twarda Łotwa Ernests Gulbis Australia Ashley Fisher
Australia Jordan Kerr
6:4, 3:6, 11–9
Finalista 4. 10 października 2010 Tokio Twarda Włochy Andreas Seppi Stany Zjednoczone Eric Butorac
Antyle Holenderskie Jean-Julien Rojer
3:6, 2:6
Zwycięzca 5. 24 października 2010 Moskwa Twarda (hala) Rosja Igor Kunicyn Serbia Janko Tipsarević
Serbia Viktor Troicki
7:6(8), 6:3
Finalista 5. 23 czerwca 2012 's-Hertogenbosch Trawiasta Kolumbia Juan Sebastián Cabal Szwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău
3:6, 6:7(1)
Zwycięzca 6. 5 maja 2013 Monachium Ceglana Finlandia Jarkko Nieminen Cypr Markos Pagdatis
Stany Zjednoczone Eric Butorac
6:1, 6:4
Zwycięzca 7. 25 października 2015 Moskwa Twarda (hala) Rosja Andriej Rublow Mołdawia Radu Albot
Czechy František Čermák
2:6, 6:1, 10–6

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]